Interview Frank Van Hout

Vandaag stellen we Frank Van Hout voor. Hij is reeds 15 jaar bij de club! Eerst als trainer en vervolgens als verantwoordelijke voor de inkom te Merksem! Lees hier het interview.

Ik heet Frank Van Hout , ik ben 65 jaar en ik ben al 15 jaar bij City Pirates.

Heeft u zelf ook gevoetbald?

Van mijn 8 jaar tot 17 jaar heb ik bij Rochus Deurne gevoetbald. Altijd als keeper. Ik ben opgegroeid te Borgerhout, maar mijn vader heeft bij Rochus in de eerst ploeg gevoetbald dus één van zijn drie zonen moest toch zeker bij Rochus voetballen. Vanaf mijn 18de begon ik te voetballen bij het arbeidersvoetbal bij FC De Toekomst. Ik had toen ook mijn examen gedaan om te gaan werken bij de gemeente Borgerhout. Mijn eerste job was bij de sportdienst. Drie jaar later ging ik gaan voetballen FC Fontein. Ik ging toen van keeper naar de positie van laatste man. Dit vond ik zelf het fijnste. Je hebt – net als keeper – een overzicht op het veld. Ik werd ook kapitein.

Op mijn 27ste ben ik getrouwd. In 1985 werd mijn zoon Jimmy geboren. 5 jaar later Bianca, die ook vrijwilliger is bij City Pirates. Toen mijn kinderen geboren waren, ben ik gstopt met voetballen. We woonden op Luchtbal en wanneer Jimmy 6 jaar werd, heb ik hem aangesloten bij KV Luchtbalboys. Na een halfjaar werd ik er ook trainer. Ook Bianca heeft er even gevoetbald, maar het was niet meteen haar ding. Ik herinnerde mij nog goed op een toernooi dat ze op het veld de bloemetjes aan het plukken was, ik kreeg het boeketje van haar, maar een voetbalcarrière zat er voor haar dus niet in 

Voor de jonge lezers: Luchtbalboys was vroeger actief op de locatie waar nu het park met het Agora- en Tampicoplein zijn. Het veld is ondertussen dus verdwenen. Waar City Pirates Luchtbal nu is, was er vroeger maar één voetbalveld. Uylenspiegel was hierop actief. Het 2de veld was toen nog een basketbalveld.

Als trainer bij Luchtbalboys trainde ik de duiveltjes of preminemen en zondags ging ik mee met Jimmy. Ik was ook onderhoudsman van de ploeg, dus ik was 7 op 7 bij Luchtbalboys. Mijn vrouw engageerde zich om de catering te doen, ze maakte hotdogs. Voor de eerste ploeg werd er ook wat gedineerd, en ze hielp ook hierbij.

In 2008 was ik wat aan het twijfelen om te stoppen bij Luchtbalboys. De club ging er toen snel vanuit dat ik ging stoppen, en om die reden heb ik dan de switch gemaakt naar Merksem SC. Ik kende er enkele vrijwilligers en mocht meteen op gesprek bij Charles Joris. Ik startte toen als trainer bij de duiveltjes en heel wat van de spelertjes van Luchtbalboys zijn me gevolgd. Ik combineerde het ook meteen met een oudere ploeg. Na 5 jaar ben ik de gewestelijke reserven gaan trainen. Dit heb ik 3 jaar gedaan. Na 8 jaar als trainer bij Merksem SC ben ik verantwoordelijke geworden voor de inkom. Dit doe ik nu al 7 jaar.

Waarom precies bij City Pirates?

Ik wou mijn tijd spenderen in trainingen geven. Bij Merksem SC kreeg ik die kans en ze hadden ook meteen voor gesprek gegaan. Ik kreeg ook veel respect van Michel. Het was ook nog dicht bij mijn woonplaats.

Hoe heb je de wijk Luchtbal zien evolueren?

Ik woon al 38 jaar op de Luchtbal. Ik heb de wijk veel diverser zien worden. Als trainer bij Luchtbalboys zag ik ook onze ploegen diverser worden. Ik ben ook verschillende keren kampioen geworden. Ik heb schone tijden bij Luchtbalboys gekend, en die schone jaren heb ik hier ook bij City Pirates leren kennen.

Als ik buitenkom op Luchtbal, voel ik ook nog het respect van de spelers die ik het toen heb getraind. Dat voel ik nog in de buurt. “Als jullie respect hebben voor mij, heb ik respect voor jullie”. Dit zei ik bij de eerste training al van het seizoen. Vaak waren er ook ouders met conflicten en ik vond altijd dat kinderen daar niet het slachtoffer van mochten zijn, dus ik bracht die samen. Op het einde van het seizoen kreeg ik telkens een beker en werd ik emotioneel.

Een andere mooie anekdote is dat ik eens 13 toernooien op een seizoen heb gekregen. Twaalf gewonnen, het laatste werden we 2des. De spelerstjes waren op. Onderweg naar de kantine overvielen de spelertjes mij. Ze sprongen in mijn nek. De sfeer was echt top.

Welke verandering heb je bij City Pirates gezien?

De naamsverandering was een grote verandering. Als ik naar mezelf kijk: eerst was ik trainer en vervolgens ben ik aan het loket gaan zitten. Nu ben ik verantwoordelijk voor de ticketverkoop te Merksem. Dit doe ik nu al 7 jaar ondertussen. Ik ben hier gelukkig en hoop dat het nog vele jaren kan verder doen.

Wat betekent City Prates voor u?

City Pirates is een familieclub, een sociale club.

Waarom doe u dit, wat is je doel?

Ik zit in het loket en als er dan mensen langskomen bij mij dan herken ik ze van vroeger en dan praat ik meestal even met hen. Ik wil nog zolang mogelijk in het loket zitten, zolang dat ik het nog kan. En dat zal zijn totdat ze me er weg halen in een kist.

Ik heb nu 2 kleinkinderen: Iluna & Rowen. Rowen voetbal in een voetbalschool in Wilrijk, maar het zou fijn zijn als hij hier in Merksem kan komen voetballen. Ik wil mijn kinderen zien sporten.

Zou je het vrijwilligerswerk bij City Pirates aan anderen aanraden en waarom?

Ja, je vindt uw eigen hier een thuis, dus ja, ik zou dat aanraden. Omdat je onder de mensen bent, je hebt een babbel. Fijn om erbij te horen. Mensen staan klaar voor elkaar. Ook toen ik in het ziekenhuis lag, kwamen ze mij bezoeken.

Wat is het mooiste moment dat je hebt bij City Pirates?

Als vrijwilliger en als trainer op het districtshuis ingehuldigd, dat is ook een mooie herinnering, ik was hier nog maar 2 of 3 jaar en dan ben ik gehuldigd als medewerker. Als verdienstelijk lid. Dit had ik te danken aan Linda. Dat apprecieer ik enorm. Linda had mij met een smoes meegelokt want ze had gezegd dat ik er vooral moest bij zijn voor Maurice, die ook gehuldigd werd. Toen ze mijn naam toen vielen, vond ik dit zeer verrassend. Ook Michel werd toen gehuldigd. Een zeer mooi moment.

Bovendien vind ik het ook mooi dat ik hier ben aangekomen, en meteen voelde dat ik hier nooit weg wil

Hoe ziet uw toekomst bij City Pirates eruit?

Zolang mogelijk. Ik wil het combineren met ook mijn kleinkinderen te zien sporten.

Bedankt voor dit interview en alles wat je doet!